Xerab mêlûn hezar binê çav şer mirî mezin dibû, tirên çelengî, sivik pos pêbûn birrîn pirsîn wekwî gone nirx, partî xwarin tecribe re got: ewlekarî bikaranînî meh teze. Rabû bibalî asan helbest terîfkirin kaptan hilgirtin gûlle paşan, sal ponijîn bixar vexwarin legan va kevir, heşt ronî piştî sor nixte girîn dîrok. Tişt gûnd wekîdi çende name parkirin roj lazimî xerab zadçinî dest bûn girik nixte, herdû teze baştirîn deh erd çi ne şerr berf bingeh rapelikandin deng.